De Woestijn!!

16 oktober 2014... de dag dat ik met Celine naar Alice Springs zou vliegen. We werden al vroeg opgehaald door de bus die ons naar het vliegveld in Cairns zou brengen.
Dit was de eerste vlucht zonder turbulentie, zo ontzettend fijn!
Vanuit de lucht zagen we alleen maar woestijn met een klein dorpje in the middle of Nowhere! En juist... dat was Alice Springs!
Eenmaal aangekomen bij ons verblijf voor de komende paar dagen bleken we een roze kamer te hebben!! JIPPIE!!!!!!!
We zijn samen naar het ''centrum'' gelopen om wat boodschappen te doen en hebben voor de rest van de dag heerlijk in de zon gelegen bij het zwembad.

17 oktober 2014... Aangezien de ''stad'' niet heel groot was moesten we hele lastige keuzes gaan maken wat we wilde gaan doen de komende 2 dagen. Gelukkig waren de keuzes snel gemaakt. We zouden vandaag naar The Reptile Centre, en the Olive Pink Botanic Garden gaan. Alles lekker gelopen in de hitte! Het voordeel is dat je heel veel ziet, het nadeel is dat je heel veel zweet. Ach....
The Reptile Centre was heel leuk. Ze hadden hier veel slangen en andere dieren die vooral in de woestijn voorkwamen. Ook hebben we een Reptile Demonstration gezien waarbij ik weer een Python om m'n nek heb laten hangen.... (waarom ook niet ben er nu toch!).
Na het bezoekje aan de reptielen zijn we even gaan lunchen bij de SUBWAY!!! Jammmmmm!!! Dat was echt heerlijk om even bij te komen. Daarna zijn we onze wandeling weer gestart naar The Olive Botanic Garden. Je moet je voorstellen, in het midden van de dag wandelen in de extreme hitte zonder dat je eigenlijk de weg weet.... Klinkt als een megavet avontuur! En dat was het ook. In Alice Springs leven ook heel veel Aboriginals, en het is bijzonder om deze mensen te zien.
The Botanic Garden was iets verder lopen dan dat we dachten maar dan heb je ook wat. Het is geen Botanic Garden zoals we gewend zijn met mooie bloemen etc, maar wat verwacht je dan ook je zit midden in de woestijn!!
Ondanks dat was het prachtig echt heel mooi. Celine en ik besloten om een berg te beklimmen zodat we prachtig uitzicht zouden hebben over Alice Springs!
Zo gezegd zo gedaan, alleen was het iets hoger en zwaarder dan we dachten.... Maar het uitzicht was echt geweldig!! Zo mooi om over alles uit te kijken! We hebben daar eigenlijk een tijdje gezeten zonder iets te zeggen en alleen maar te genieten want hoe vaak maak je dit nou mee?

18 oktober 2014... Celine bedacht dat het leuk zou zijn om een wandeling te maken naar the telegraph station. Nadat we de juiste voorbereidingen hadden getroffen ( flinke laag zonnebrand, 3 liter water per persoon, goed geplast etc...) zijn we begonnen aan deze wandeling. Vandaag was het nog heter als gister en daarom ook best wel zwaar. Ondanks dat hebben we zonder te klagen de wandeling naar boven afgelegd. En... heel gek de hele weg zie je zand en is het heel droog over en dan kom je boven bij de Telegraph station... ligt daar opeens groen gras en water!! Heel gaaf om dat contrast te zien.
De heenweg duurde ongeveer zo'n 2 uur. Dus toen we terug zouden gaan lopen bevonden wij ons wederom in het heetste moment van de dag! TOP!! NOT!!!
Na het vullen van de waterflessen en extra drinken te hebben gekocht zijn wij teruggelopen. Het leuke is dat je door de natuur loopt en dus allerlei dieren kunt tegenkomen. Terwijl wij liepen te kletsen voelde ik dat ik aangestaard werd, ik draaide me om en daar op de rots zat een ontzettend grote mooie Kangoeroe. Hij keek me recht in mijn ogen aan en even vroeg ik me af of dit wel echt was. Zo bijzonder om dat te zien... Na een paar minuten sprong hij weer weg te rotsen op! IN 1 WOORD WAUW!

19 oktober 2014... dit was de dag! De dag dat de tour naar o.a. de Uluru (ayers Rock) begon, maar ook de dag dat ik afscheid nam van Celine. Celine ging een andere tour doen en gaat daarna terug naar Frankrijk! Heel jammer!
05:25 A.M. was de tijd dat ik opgehaald werd door het busje van The Rock Tour. Nadat we iedereen hadden opgehaald (22 jonge mensen) begon onze lange reis naar de eerste stop... The Kings Canyon! Ja lang kon je de reis wel noemen... 5 uur rijden en je komt bijna niemand tegen op de weg!! Zo een bizarre ervaring. Gelukkig zat er in de Groep ook 1 Nederlands meisje en we raakte gezellig aan de praat.
De eerste stop na 2.5 uur was voor te plassen en benen strekken etc. Ik maakte mijn weg naar het toilet (omdat ik er nog niet aan toe was om onderweg wild te plassen!) en tot mijn schrik was dit toilet niet de schoonste die ik had gezien! Er liepen gezellig wat kakkerlakken in het toilet. Ik bedacht me... ik kan me nu heel druk maken of er aan wennen want dit zal ik de komende dagen nog wel vaker zien....
Dus ik deed net alsof ze er niet waren en ben heeeeeerlijk gaan plassen ;-).
De wandeling die we gingen maken door de Kings Canyon was zwaar en onze gids zei al dat het eigenlijk te heet was dus dat we genoeg water moesten blijven drinken.
Als je hier doorheen loopt is het niet te bevatten dat het echt is. Het is zo mooi en het straalt zoveel rust en stilte uit! Overal waar ik keek leek het nog mooier en nog groter te worden. De kleuren waren prachtig! En hoe hoger we kwamen hoe mooier het werd. Het is haast niet te beschrijven wat je daar ziet. Het is zo een mooie ervaring, zoals ze soms wel eens zeggen... je had er bij moeten zijn ;-)
Nadat we boven waren geweest moesten we natuurlijk ook nog terug. Ondertussen was iedereen al bekaf, bezweet en vies. Maarja we konden niet boven blijven... dus begonnen we aan onze weg terug! Toen we eindelijk beneden waren konden we gelukkig onze bus in die de hele tijd in de zon had gestaan en geen airco had, wat een Topidee! Hahahah...
De gids begon te rijden en te rijden en opeens stopte hij langs de weg naast een aantal verbrande bomen. De mededeling was als volgt: We gaan er hier allemaal uit om brandhout voor het kampvuur te zoeken, af te breken etc. en we gaan pas door als er genoeg hout is.. succes!
Ik dacht eerst echt, dit ga je niet menen? Ik ben al smerig en dan verwacht je ook nog dat ik aan die verbrande takken ga hangen om nog viezer te worden? Op dat moment ging mijn knop om... dag prinsesje en hallo BushGIRL! En ik heb aan de takken gehangen en hout gesjouwd net zolang tot we genoeg hadden en weer door konden rijden.
De volgende stop was de laatste stop voor de kampeerplek, en ook de laatste stop met WC's! We hebben hier ook bier en Cider ingeslagen zodat we rondom het kampvuur gezellig konden drinken!
Aangekomen bij het kampeerplekje was er behalve een cirkel waarin het kampvuur werd gemaakt en wat bosjes niet veel meer te zien. Wat inhield.... de swags werden rondom het kampvuur gelegd en achter wat boompjes kon je plassen als je moest. Omkleden? Gewoon bij of achter de bus, douchen? Nee dat kon hier niet! En weet je... ik vond het geweldig.
Ik had al snel met Froukje afgesproken dat we plasmaatjes zouden zijn. Zodat we niet alleen hoefde te plassen, zeker niet als het 's nachts zou zijn! En jahoor daar ging ik voor het eerst achter een boompje plassen... in de hoop dat ik niet heel m'n broek onder zou zeiken! Maar ik kan jullie verklappen... ik ben echt een natuurtalent wat betreft wildplassen! ;-) hahahahahha!
Terwijl ik samen met een andere jongen het kampvuur maakte gingen de anderen koken.
Het was een supergezellige avond, en na wat ciders ben ik lekker in mijn swag en slaapzak gekropen en heb ik heerlijk naar de sterren gekeken! Een ervaring die zo ontzettend mooi is. Het is niet te beschrijven wat het met je doet als je zo onder de blote sterrenhemel ligt! PRACHTIG!!!

20 oktober 2014... dag 2 van de tour! Wakker geworden, mijn swag opgerold, lekker geplast ;-), geen make up opgedaan, en ontbeten. Daarna zijn we de bus ingestapt op weg naar de Kata Tjuta. Hier hebben we een prachtige lange wandeling gemaakt waarbij we het laatste stukje omhoog moesten klimmen! Wat een avontuur! Nergens plekken waar je je vast kan houden gewoon doen en niet nadenken! Het uitzicht was prachtig en ik had niet verwacht in het begin dat de Kata Tjuta zo groot was. Het is bizar! Maar zo prachtig! Ik was wederom weer onder de indruk... We hebben hier vrij lang gewandeld en het laatste stuk was heel zwaar, het werd namelijk zo extreem heet. Het laatste stuk kon ik niet meer lopen op m'n schoenen en heb ik ze uitgetrokken. Wat bleek in de bus... mijn voeten zaten onder de blaren... Oh noooooo!!!
In de bus terug besloot de gids terug te gaan naar de camping voor de 2e nacht om daar een verfrissende duik te nemen in het zwembad! En dat was precies wat ik nodig had! Wat een verademing! Het was genieten!!!!
Na de korte onderbreking van de lunch en het zwembad, vervolgde wij onze weg op weg naar de Uluru. We stopte eerst bij het Culture Centre. Hier konden we zelf rondlopen en dingen lezen en bekijken over de historie van de Aboriginals. Heel interessant om te zien en te lezen!
Na dit bezoekje kwamen we dichterbij de Uluru en zouden we hier de Mala walk gaan doen! En wat een feest, deze wandeling kon gewoon op slippers!! :-) Tijdens deze wandeling legde Phill de gids een aantal dingen uit en liet ons wat dingen zien. Het was een wandeling van ongeveer een uur. Het is bizar als je voor de Uluru staat hoe groot het is!
Niet te bevatten! Zo groot zo mooi en gewoon geweldig!
Na deze wandeling zijn we een stukje terug gereden naar de uitkijkplek voor de zonsondergang met uitzicht op de Uluru. Terwijl wij allemaal lekker aan het drinken, relaxen, genieten, foto's maken waren zorgde Phill voor ons diner. We zouden ook bij de zonsondergang eten!
Wat een prachtig moment is dat. De zon gaat onder en de kleur van de Uluru veranderd heel erg vaak van kleur! Heel erg mooi!
Op de weg terug naar de Camping (waar ze gelukkig nu wel wc's en douches hadden) hebben Froukje en ik nog wat Marshmallows gekocht. We hebben die lekker opgesmikkeld bij het kampvuur! Heerlijk!!
Daarna hebben we een heerlijke douche genomen en zijn we weer heerlijk in onze swag en slaapzak gekropen onder wederom een prachtige blote sterrenhemel!! Fantastisch!!!

21 oktober 2014.... 04:45 A.M. Wakker worden! Jullie hebben minder dan een half uur om jezelf aan te kleden je swag op te rollen en in de bus te zitten! We gingen namelijk naar de zonsopgang kijken bij de Uluru. En ook daar zouden we ontbijten. Zo gezegd zo gedaan. Ik sprong uit mn Swag, vroeg of m''n swagbuddie Froukje me wilde helpen met oprollen en ik hielp haar en voordat we het wisten zaten we in de bus. Hoppa!!! Op naar de zonsopgang! Ik vond de zonsondergang al mooi maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de zonsopgang nog mooier vond. De zon komt dan echt op naast de Uluru! Prachtig om te zien en ik bleef maar foto's maken!!!
Daarna zijn we weer teruggereden naar de Uluru. We konden kiezen uit drie wandelingen die we wilde doen. The Long walk (ongeveer 2 uur), The medium walk (ongeveer 1,5 uur ruim genomen) en the short walk ( een half uur). The long walk was volgens Phill niet veel beter dan the medium walk dus besloten Froukje en ik om the medium walk te doen. Terwijl Phill ons uitlegde dat zolang we de Uluru aan ons rechterhand zouden houden we altijd de weg naar hem zouden vinden, vertelde hij ons ook dat we vooral onze tijd moesten nemen. En dat laatste hebben we zeker gedaan. We hebben genoten van elk stukje van de Uluru. Elk stukje is anders en het ene stukje is nog mooier dan de andere. Het ene stukje heeft nog meer kleur dan de ander en het lijkt alleen maar mooier en groter te worden. Wij hadden zelf al door dat we inderdaad onze tijd namen maar we dachten dat we wel binnen die 1,5 uur zaten. Toen we terug kwamen bij de bus bleken we een van de laatste te zijn en Phill vertelde ons 's avonds tijdens het eten dat we een record hadden neergezet. Over een wandeling van ongeveer een uur max 1,5 uur hadden wij ruim 2 uur en een kwartier gedaan! :) hahahahahahahah!

Na deze wandeling hebben we het grootste gedeelte van de groep afgezet bij het vliegveld, en zijn we met een groepje van 5 dames plus Phill teruggereden naar Alice springs. Al snel hadden we mijn Ipod aangezet en zijn we gaan meezingen en dansen op de meest leuke, hippe, en foute muziek die er maar op mijn Ipod stond. En wonder boven wonder vloog de reistijd hierdoor voorbij!
's avonds zijn we nog met het kleine groepje (5 dames en Phill) uit eten geweest in de Rock bar en hebben we daar wat drankjes gedronken ter afsluiting van de geweldige tour!
Als ik er nog aan terugdenk voel ik me zo gelukkig maar het lijkt zo onwerkelijk. Ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan, en dat ik dit heb meegemaakt. Zoveel dingen gedaan die buiten mijn comfortzone lagen... maar ik heb me ervoor opengesteld en heb mijn grenzen verlegd. Het voelt zo goed! Het maakt me zoveel sterker!

Het was een geweldige ervaring met mooie maar ook een aantal verdrietige momenten. Ik ben op bepaalde heel emotioneel geweest omdat ik het vreselijk vind dat ik dit niet met papa kan delen zoals ik het nu met jullie deel.
Maar ik weet dat hij erbij was en dat hij trots is dat ik dit heb gedaan, het blijft alleen zwaar. Maar ook dat hoort erbij!
Dit is een ervaring en een belevenis die niemand mij meer afpakt en geloof me als jullie ooit de mogelijkheid hebben om dit te doen, ga het doen! Het is FANTASTISCH!